Przejdź do głównej zawartości

Ból psychiczny..

Nie wyobrażałam sobie, że ludzie potrafią tak ranić. Tak bez żadnych wyrzutów sumienia obrzucają oszczerstwami.. To boli bardziej niż uderzenie w twarz.
Czasami zastanawiam się czy tak miało być, czego miałoby mnie to nauczyć albo czy to po prostu przez moją osobę..  Po co niektórzy pojawiają się w naszym życiu ? Zranią zostawią i obwiniają..
Ból psychiczny jest najbardziej dotkliwszym doznaniem jakie można sobie wyobrazić. Odraza od czegokolwiek, kogokolwiek, a przede wszystkim siebie..
Bywają sytuacje z których nie wiemy jak się wydostać, nie wiemy jak w nie wpadliśmy, nie wiemy dlaczego. Zastanawiamy się co będzie dalej, jak będzie wyglądało nasze dalsze życie..
Bywają sytuacje kiedy ważna dla nas osoba znika.. bez wytłumaczenia odchodzi. Nie wiemy dlaczego, gdzie popełniliśmy błąd, aczkolwiek wiem, że nie warto jest się ubiegać o słowo wytłumaczenia.. Jeśli odchodzi bez powodu znaczy, że nie była warta czasu.. Nie łudźmy się zatem, że jest przykro, że szkoda, ponieważ nie ma o czym mówić.. Sami wybierają, pozwólmy odejść nawet jeśli boli..
Z czasem dotrze do nas jaka była ta osoba, cała ta znajomość..
Wytrwajmy ból, pozbądźmy się wspomnień.. Nie są warte miejsca w naszej głowie..
Nie przywiązuj się zbytnio ani do ludzi, ani do rzeczy, bo z ich strata i twój uśmiech może zniknąć..
Nie przywiązujmy wartości do ledwo poznanych ludzi, ani grama zaufania.. Nieraz z czasem może się okazać, że to był nasz największy błąd..



Komentarze

  1. Tia, wiem coś o tym.
    Często jest tak że ludzie cię ranią
    i nawet o tym nie wiedzą,
    nie zdają sobie sprawy, ze to co mówią
    może być przykre dla odbiorcy.
    Uważam że tacy ludzie są po to
    by sprawdzać naszą psychikę.
    bo jeśli nie radzimy sobie z nimi teraz,
    to co będzie później...
    http://ci-nnamon-girl.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  2. tylko bez odpowiedzi pozostaje pytanie ile tych prób losu na naszej osobie jeszcze będzie ;/

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Gra

 Szeptając bezsilnie próbowała przekazać światu, że opada z sił.  Że każda mała drzazga powoduje ogromny krwotok uczuć. Że ją niszczą mową i uczynkiem. Że niedługi jej czas egzystencji.  Mimowolnie stawała z każdym twarzą w twarz. Kontemplując rzeczywistość walczyła z otoczeniem.

Bycie ślepcem..

"Człowiek docenia, gdy straci" Ludzie, mając dużo ciągle chcą więcej.. lecz nie spodziewają się, że mogą to w takim tempie stracić. Jest pewien swego, tego co ma i nie posiada świadomości, że nic nie trwa wiecznie.. Bywa, że stajemy się kompletnymi ślepcami.. ślepcami losu.. Nadchodzi moment kiedy coś tracimy i w pewnej chwili dochodzi do nas myśl, że to było wszystkim. Było tym, czego tak oczekiwaliśmy, a poprzez swoją głupotę i obwinianie wszystkich dookoła nie widzimy w tym swojej winy, a bywa, że to wszystko, każdy szczegół, jest naszą winą. Po prosu tracimy to nieodwracalnie. Nie mamy nawet odwagi przeprosić. Jesteśmy tchórzami.. Czasami chciałoby się cofnąć wstecz, zrobić kilka rzeczy inaczej, żyć tam z tą teraźniejszą świadomością. Pamiętajmy, że los nie da nam kolejnej szansy cieszmy się z każdej chwili doceniajmy każdego człowieka uważajmy na słowa i czyny potrafią zniszczyć wszystko. PAMIĘTAJ.. NIGDY NIE WYPUSZCZAJ SWOJEGO SZCZĘŚCIA Z RĄK..

XXIw.

Koszmar zaglądnął w oczy ludzi pustki zastały ulice Zło wyszło na powierzchnie. W naszych głowach pojawił sie najczarniejszy scenariusz wygoda czasów nic nie znacząca Człowiek człowiekowi podejrzliwym spojrzeniem ciągły stres w oczach przerażenie, które zabija nasze poglądy. Zamknięci w czterech ścianach szukający odpowiedzi Pytamy Boga czym żeśmy zasłużyli Ziemi bunt czy Boga gniew zasiał panikę. Zatrzymać się należy i zastanowić mając czas żyjąc w kwarantannie jak za daleko to zaszło dlaczego człowiek człowiekowi taki los podarował co należy zrobić i co za lekcje wyciągnąć.